Verbum

абязво́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абязводзіць.

абязво́дзець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць бязводным; пазбавіцца вады.

абязво́дзіцца, ‑дзіцца; зак.

Тое, што і абязводзець.

абязво́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Штучна выдаліць ваду адкуль‑н.; зрабіць бязводным. Абязводзіць торф. Абязводзіць мясцовасць. Абязводзіць арганізм.

абязво́лець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Страціць здольнасць валодаць сабою; стаць бязвольным. Калі Ціхану стала горш і ён абязволеў, Мальвіна перастала рагатаць і свавольнічаць. Дуброўскі.

абязво́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго.

Пазбавіць волі; зрабіць бязвольным.

абязво́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абязволіць.

абязгро́шаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Застацца без грошай.

абязгро́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго.

Пакінуць без грошай.

абязгу́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Пазбавіць здольнасці гучаць.