Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

абты́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Натыкаць вакол чаго‑н. Абтыкаць градку палачкамі.

2. Утыкаць чым‑н. якую‑н. паверхню. Абтыкаць падушачку іголкамі.

3. Заканапаціць, абканапаціць што‑н. Абтыкаць сцяну пакуллем.

абтыка́ць 1, а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да абты́каць.

абтыка́ць 2, а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да абаткнуць.

абтынкава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абтынкаваць.

абтынкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

Тое, што і атынкаваць.

абтынко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абтынкаваць.

абува́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абуваць — абуць.

абува́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абуцца.

2. Зал. да абуваць.

абува́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абуць.

абуджа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які абуджае да чаго‑н.; пабуджальны.

абу́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абудзіць.

абуджа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абудзіцца.

2. Зал. да абуджаць.