Verbum

абму́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да абмуляцца.

абму́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмуляць.

абму́ляны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абмуляць.

2. у знач. прым. З пашкоджанай ад трэння скурай. Абмуляны конь. Абмуляныя ногі.

абму́ляцца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Пашкодзіць сабе скуру трэннем; нацерці.

абму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Пашкодзіць скуру трэннем; нацерці. Абмуляць нагу.

абмундзірава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абмундзіраваць, абмундзіравацца.

2. Камплект форменнага адзення. Летняе абмундзіраванне. □ Цыбулька загадаў выдаць Кітайчонку вінтоўку і абмундзіраванне і прызначыў да сябе каняводам. Шчарбатаў.

абмундзірава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абмундзіраваць.

абмундзірава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.

Забяспечыцца абмундзіраваннем.

абмундзірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Забяспечыць абмундзіраваннем. Абмундзіраваць армію.

абмундзіро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абмундзіравання. Абмундзіровачны пункт.