абму́ляны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абмуляць.
2. у знач. прым. З пашкоджанай ад трэння скурай. Абмуляны конь. Абмуляныя ногі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)