насадка,
-
гл. насадзіць . -
Прынада для рыб, якая насаджваецца на кручок.
- Рыба з’ела насадку.
-
Частка прыбора або інструмента, якая надзяваецца на што
-н. (спец. ).- Канічная н.
- Н. чыгуннай муфты.
насадка,
Прынада для рыб, якая насаджваецца на кручок.
Частка прыбора або інструмента, якая надзяваецца на што
насаладзіць,
Зрабіць салодкім, пасаладзіць.
Прарасціць зерне ў цяпле і вільгаці для атрымання соладу.
Давесці цеста да стану лёгкага цукровага браджэння.
||
насаліць1,
Намазаць, нацерці чым
||
насаліць2,
чаго. Загатаваць пры дапамозе салення.
Тое, што і перасаліць.
||
насарог,
Вялікая млекакормячая траваедная жывёліна паўднёвых краін з адным або двума рагамі на пярэдняй частцы морды.
||
насаты,
З вялікім носам.
З выступам.
насач,
Чалавек з вялікім носам (
Птушка з доўгай дзюбай або жывёліна з вялікім носам.
насварыцца,
Выказаць рэзкімі словамі сваё нездавальненне кім
насвідраваць,
Нарабіць свердзелам нейкую колькасць адтулін.
насвістваць,
Свістам перадаваць якую
||