насач, ✂, м.

  1. Чалавек з вялікім носам (разм.).

  2. Птушка з доўгай дзюбай або жывёліна з вялікім носам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)