Verbum

найміт, ✂, м.

1. Наёмны работнік, парабак.

2. перан. Той, хто з карыслівымі намерамі служыць чыім-н. мэтам, хто прадаўся каму-н. (пагард.).

   • Найміты імперыялізму.

|| прым. найміцкі, ✂.

наймічка, ✂, ж.

Наёмная работніца, служанка; парабчанка.

• Панская н.

найперш, прысл. (разм.).

Перш за ўсё, у першую чаргу.

• Н. трэба з дзяржавай разлічыцца, падатак аддаць.

найпершы, ✂ (разм.).

1. Самы першы.

   • Н. калгас у раёне.

2. Самы галоўны, самы важны, самы лепшы.

   • Н. гарманіст у вобласці.

найсці, ✂; зак.

1. Ідучы, наступіць на што-н.

   • Упоцемку найшоў на слуп.

2. Насунуўшыся, закрыць сабою.

   • Хмара найшла на сонца.

3. Прыйсці ў вялікай колькасці; пранікнуць у якое-н. месца.

   • Найшло народу на сход.

4. перан., на каго-што. Апанаваць, ахапіць (аб пачуццях).

   • На яго найшла туга.

5. Настаць, з’явіцца раптам.

   • Бяда найшла неспадзявана.

|| незак. находзіць, ✂.

наказ, ✂, м.

1. Павучанне, настаўленне.

   • Бацькоўскі н.

2. Даручэнні выбаршчыкаў свайму дэпутату ў пісьмовай або вуснай форме для вырашэння ў пэўных інстанцыях.

   • Наказы выбаршчыкаў.

наказаць, ✂; зак.

1. Паведаміць каму-н. аб чым-н. праз каго-н.

   • Н. аграному, каб прывёз даныя аб ураджаі.

2. Даць наказ, даручэнне.

   • Доктар наказаў сачыць за раненым.

3. Нагаварыць, сказаць многа чаго-н. (разм.).

   • Прабачце, наказаў вам немаведама колькі навін.

|| незак. наказваць, ✂.

накалаціць, ✂; зак. (разм.).

1. Натрэсці, наабіваць з дрэва нейкую колькасць пладоў.

   • Н. груш.

2. Намалаціць.

   • Н. жыта.

3. Нагатаваць якой-н. стравы, боўтаючы калатоўкай.

   • Н. заціркі.

|| незак. накалочваць, ✂.

накаленнік, ✂, м.

Накладка, павязка, якая носіцца на калене.

накаленны, ✂.

Які надзяваецца, накладваецца на калена.

• Накаленная павязка.