Verbum

напас, ✂, м.

Ступень адкормленасці жывёлы.

напасвіцца, ✂; зак.

Наесціся на пашы, многа папасвіцца (пра жывёлу, птушак).

напасвіць, ✂; зак.

Пасучы на пашы, накарміць (пра жывёлу, птушак).

• Н. кароў.

напаследак, прысл.

Пад канец, завяршаючы што-н.

Доўга спрачаліся, н. палаяліся.

напасці, ✂; зак.

1. Кінуцца на каго-, што-н. з варожым намерам, а таксама наогул пачаць дзейнічаць супраць каго-н. з варожай мэтай.

   • Звер напаў на чалавека.
   • Н. на суседнюю краіну.

2. Рэзка, адмоўна выступіць супраць каго-н., чаго-н.

   • Н. на сваіх крытыкаў.

3. З прагнасцю пачаць што-н. рабіць (разм.).

   • Н. на ежу.
   • На капусту напаў вусень.

4. Выпадкова натрапіць на што-н. пажаданае.

   • Н. на ягаднае месца.
   • Н. на воўчы след.

5. Раптоўна ахапіць, з’явіцца (пра душэўны стан).

   • Напаў кашаль.
   • На мяне напала роспач.

◊

• Не на таго напаў (нарваўся) (разм., часта іран.) — маеш справу не з тым, на каго разлічваў.

|| незак. нападаць, ✂.

|| наз. нападзенне, ✂.

напасць, ✂, ж. (разм.).

Бяда, няшчасце.

• Што за н. такая.
• Ад напасці і чорт плача (з нар.).

напаткацца, ✂; зак.

1. Ідучы, едучы, сустрэцца з кім-н., трапіцца каму-н. насустрач.

   • Па дарозе яму напаткаўся паляўнічы.

2. Сустрэцца, трапіцца пры чытанні, у рабоце і пад.

   • У кнізе нечакана напаткаліся цікавыя звесткі.

напаткаць, ✂; зак.

1. Ідучы або едучы, сустрэць каго-н., натрапіць на каго-, што-н.

   • Н. воўка.

2. перан. Здарыцца, спасцігнуць (пра бяду, няшчасце і пад.).

   • Пад старасць яго напаткала гора.

напаў...

Першая частка складаных слоў, якая абазначае:

1. напалову з чым-н., напр. напаўшарсцяны;
2. не зусім, не да канца, напр. напаўмёртвы, напаўзабыты;
3. палавіна таго, аб чым гаворыцца ў другой частцы, напр. напаўсфера.

напаўасветлены, ✂.

Слаба, недастаткова асветлены.

• Напаўасветленая зала.