напаткаць, ✂; зак.

  1. Ідучы або едучы, сустрэць каго-н., натрапіць на каго-, што-н.

    • Н. воўка.

  2. перан. Здарыцца, спасцігнуць (пра бяду, няшчасце і пад.).

    • Пад старасць яго напаткала гора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)