Verbum

напасці, ✂; зак.

1. Кінуцца на каго-, што-н. з варожым намерам, а таксама наогул пачаць дзейнічаць супраць каго-н. з варожай мэтай.

   • Звер напаў на чалавека.
   • Н. на суседнюю краіну.

2. Рэзка, адмоўна выступіць супраць каго-н., чаго-н.

   • Н. на сваіх крытыкаў.

3. З прагнасцю пачаць што-н. рабіць (разм.).

   • Н. на ежу.
   • На капусту напаў вусень.

4. Выпадкова натрапіць на што-н. пажаданае.

   • Н. на ягаднае месца.
   • Н. на воўчы след.

5. Раптоўна ахапіць, з’явіцца (пра душэўны стан).

   • Напаў кашаль.
   • На мяне напала роспач.

◊

• Не на таго напаў (нарваўся) (разм., часта іран.) — маеш справу не з тым, на каго разлічваў.

|| незак. нападаць, ✂.

|| наз. нападзенне, ✂.