Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеіоуыьэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшя-.

намёрзлы, ✂.

Які замёрз на холадзе, азябнуў.

  • Намёрзлыя шчокі.

намёртва, прысл.

Вельмі моцна, трывала, так, што нельга раз’яднаць.

  • Скляпаць н.

намётка​1, ✂, ж.

Тое, што і наметка.

намётка​2, ✂, ж.

Тое, што і намітка (у 2 знач.).

намётка​3, ✂, ж.

Тое, што і фастрыга.

намінал, ✂, м. (спец.).

Абазначаная вартасць (на таварах, грашовых знаках, каштоўных паперах).

  • Продаж па наміналу.

намінальны, ✂.

  1. Які выражаецца той ці іншай грашовай вартасцю (спец.).

    • Намінальная цана.

  2. Які толькі называецца, але не выконвае сваіх функцый; фіктыўны (кніжн.).

    • Лічыцца дзе-н. намінальна (прысл.).

намітка, ✂, ж.

  1. Доўгі вузкі кусок кужэльнага палатна, звычайна з каймой або вышыўкай.

    • Льняная н.
    • Н. смугі (перан.).

  2. Даўней: галаўны ўбор замужніх жанчын.

    • Ішлі жанчыны ў беласнежных намітках.

|| прым. намітачны, ✂.

намнога, прысл.

У значнай ступені, у некалькі разоў больш.

  • Зрабіць н. больш, чым планавалася.

намова, ✂, ж. (разм.).

  1. Дамоўленасць аб чым-н., угавор.

  2. Нагавор, паклёп на каго-н.

    • Ён стаў ахвярай намовы.

|| прым. намоўны, ✂.