намітка, ✂, ж.

  1. Доўгі вузкі кусок кужэльнага палатна, звычайна з каймой або вышыўкай.

    • Льняная н.
    • Н. смугі (перан.).

  2. Даўней: галаўны ўбор замужніх жанчын.

    • Ішлі жанчыны ў беласнежных намітках.

|| прым. намітачны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)