намова, ✂, ж. (разм.).

  1. Дамоўленасць аб чым-н., угавор.

  2. Нагавор, паклёп на каго-н.

    • Ён стаў ахвярай намовы.

|| прым. намоўны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)