намова

назоўнік | жаночы род | размоўнае

  1. Дамоўленасць аб чым-н., угавор.

  2. Нагавор, паклёп на каго-н.

    • Ён стаў ахвярай намовы.

|| прыметнік: намоўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)