Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
бвгдежзйклмнпрстфхцчшюя
абвгділмноруыя.’

узвярнуць, ✂; зак. (разм.).

  1. Ускапаць, узараць, узламаць паверхню чаго-н.

    • Свінні ўзвярнулі двор.
    • Вецер узвярнуў страху.

  2. Падняўшы, наваліць, узваліць.

    • У. паклажу на воз, на плечы.

  3. перан., на каго. Прыпісаць каму-н. чужую віну, незаслужана абвінаваціць.

    • Усю віну ўзвярнулі на стрэлачніка.

|| незак. узварочваць, ✂.