Verbum

начніца, ✂, м.; ✂, ж..

1. Лятучая мыш.

2. Той (тая), хто доўга не кладзецца спаць, бадзяецца начамі (разм.).

начны, ✂.

1. гл. ноч.

2. Такі, які бывае ноччу.

   • Начная праца. Н. цягнік.

3. Такі, актыўнасць якога прыпадае на ноч (аб некаторых жывёлах, насякомых, раслінах).

   • Начная птушка.

начорна, прысл.

1. Тое, што і начарна (разм.).

2. У чорны колер.

   • Перафарбаваць валасы н.

начос, ✂, м.

1. Доўгі ворс на тканінах і трыкатажных вырабах (спец.).

2. Валасы ў прычосцы, начасаныя на лоб, вушы, скроні, а таксама прычоска ў выглядзе пышна ўзбітых валасоў (разм.).

|| прым. начосны, ✂.

начотніцтва, ✂, н.

Веды, якія грунтуюцца на механічным, некрытычным засваенні прачытанага.

|| прым. начотніцкі, ✂.

начотчык, ✂, м.

Чалавек, які многа чытае, але павярхоўна, некрытычна засвойвае прачытанае.

|| ж. начотчыца, ✂.

начоўкі, ✂.

Прадаўгаватая драўляная або металічная пасудзіна для мыцця бялізны і іншых гаспадарчых патрэб.

|| памянш. начовачкі, ✂.

|| прым. начовачны, ✂.

начубіць, ✂; зак. (разм.).

Нацягаць, натузаць за валасы.

начухаць, ✂; зак. (разм.).

Пашкодзіць скуру чуханнем.

начхаць, ✂; зак.

1. Чхаючы, запырскаць каго-, што-н.

2. перан. Выказаць пагарду да каго-, чаго-н. (разм.).

   • Н. мне на яго парады.