Verbum

дабрацца, ✂; зак. (разм.).

1. Пасля затраты часу або сіл няскора дайсці, даехаць да якога-н. месца.

   • Д. да хаты.

2. перан. Атрымаўшы магчымасць, уразумець што-н.; расправіцца з кім-н. (разм.).

   • Д. да сутнасці справы.
   • Я да цябе яшчэ дабяруся.

|| незак. дабірацца, ✂.

дабраць, ✂; зак.

1. Сабраць дадаткова.

   • Д. ягад у кош.

2. Прыкупіць дадаткова.

   • Д. матэрыі на сукенку.

3. Выбіраючы, знайсці патрэбнае.

   • Д. крэсла да гарнітура.

4. Завяршыць набор чаго-н. (кнігі, артыкула).

   • Д. кнігу.

|| незак. дабіраць, ✂.

дабрачынец, ✂, м.

Чалавек, які вызначаецца дабрынёй, чула адносіцца да людзей, дапамагае, чым можа.

|| ж. дабрачынніца, ✂.

|| прым. дабрачынніцкі, ✂.

дабрачынны, ✂.

1. Высокамаральны, выхаваўчы.

   • Д. урок.

2. Накіраваны на грамадскую карысць, звязаны з матэрыяльнай дапамогай каму-н.

   • Д. канцэрт.

|| наз. дабрачыннасць, ✂.

дабраякасны, ✂.

1. Добрай якасці, які задавальняе патрабаванні.

   • Дабраякасныя прадукты.

2. У медыцыне: не злаякасны.

   • Дабраякасная пухліна.

|| наз. дабраякаснасць, ✂.

дабро, ✂, н.

1. Усё станоўчае, карыснае.

   • Жадаць дабра каму-н.

2. Добрыя справы, учынкі.

   • Зрабіць многа дабра людзям.

3. Маёмасць, рэчы, пажыткі.

   • У іх куфры поўныя дабра.

4. Што-н. нягоднае, дрэннае (разм. іран.).

   • Такога дабра нам і дарма не трэба.

◊

• За мае дабро ды мне ў рабро (з нар.) — за добрае плаціць дрэнным.

• Няма ліха без дабра (з нар.) — не ўсё ў благім дрэннае.

• Не з дабра — не ад добрага жыцця.

• Не на дабро — пра тое, што можа прывесці да дрэнных вынікаў.

дабром, прысл. (разм.).

Па-добраму, без прымусу.

• Паслухай д., бо горш будзе.

даброты, ✂.

Тое, што задавальняе чалавечыя патрэбы, дае матэрыяльны дастатак.

• Д. жыцця.

дабрыдзень, выкл. у знач. вык. (разм.).

Ужыв. як прывітанне пры сустрэчы днём.

дабрыня, ✂, ж. (разм.).

1. Тое, што і дабрата.

2. Раскоша, хараство, любата.

   • Якая д. раніцай на сенажаці!