Verbum

сусед, ✂, м.

1. Чалавек, які жыве блізка, побач з кім-н.

   • С. па кватэры.

2. Чалавек, які займае месца, бліжэйшае да каго-н.

   • С. па купэ.
   • С. па палаце.

|| ж. суседка, ✂.

|| прым. суседскі, ✂.

суседні, ✂.

Размешчаны блізка, побач з кім-, чым-н.

• С. надзел зямлі.
• Суседняя краіна.

суседства, ✂, н.

Блізкасць, сумежнасць з кім-, чым-н. па месцы жыхарства, па месцы знаходжання, размяшчэння.

• Пасяліцца па суседству.
• Па суседству з вёскай лес.

сусла, ✂, н.

1. Адвар крухмалістых і цукрыстых рэчываў у стане браджэння, з якога вырабляюць піва і квас.

2. Сок адціснутага вінаграду.

|| прым. суславы, ✂.

суслік, ✂, м.

Невялікі грызун сямейства вавёркавых, шкоднік пасеваў, а таксама яго футра.

|| прым. суслікавы, ✂.

• Суслікавае футра.

сусліць, ✂; незак. (разм.).

Павольна, нетаропка смактаць што-н.

• С. цукерку.
• Дзіця с. пальцы.

сусляня, ✂ і суслянё, ✂, н.

Дзіцяня сусліка.

суспензіі, ✂, ж. (спец.).

Вадкасці, у якіх дробныя часцінкі цвёрдага рэчыва знаходзяцца ў завіслым стане.

|| прым. суспензійны, ✂.

сустаў, ✂, м.

Рухомае злучэнне канцоў касцей або храсткоў у арганізме чалавека, жывёлы.

• Каленны с.
• Боль у суставах.

|| прым. сустаўны, ✂.

• С. рэўматызм.

сустаўчаты, ✂, (спец.).

Які складаецца з асобных рухомых частак, змацаваных паміж сабою.

• Сустаўчатыя канечнасці насякомых.
• Сустаўчатае сцябло.