Verbum

начасаць​¹, ✂; зак.

1. чаго. Атрымаць часаннем у якой-н. колькасці.

   • Н. ільну.

2. Зачасаць валасы на лоб, вушы, скроні, а таксама ўзбіць валасы для прычоскі.

|| незак. начэсваць, ✂.

начасаць​², ✂; зак.

Апрацаваць, нарыхтаваць часаннем у якой-н. колькасці.

• Н. жэрдак.

|| незак. начэсваць, ✂.

начаткі, ✂.

Першыя пачатковыя звесткі.

• Н. арыфметыкі.

начаўпці, ✂; зак. (разм. пагард.).

Набалбатаць, нагаварыць рознай лухты.

начлег, ✂, м.

1. Начны адпачынак, а таксама месца для начнога сну, адпачынку.

   • Спыніцца на н.

2. Пасьба коней ноччу.

|| прым. начлежны, ✂.

начлежка, ✂, ж. (разм.).

Начлежны дом.

начлежнік, ✂, м.

1. Чалавек, які часова начуе дзе-н.

2. Той, хто пасе коней ноччу.

|| ж. начлежніца, ✂.

начнік, ✂, м.

1. Няяркая лямпачка, якая запальваецца ноччу.

2. Чалавек, які працуе ноччу або доўга не кладзецца спаць (разм.).

|| памянш.-ласк. начнічок, ✂.

начніца, ✂, м.; ✂, ж..

1. Лятучая мыш.

2. Той (тая), хто доўга не кладзецца спаць, бадзяецца начамі (разм.).

начны, ✂.

1. гл. ноч.

2. Такі, які бывае ноччу.

   • Начная праца. Н. цягнік.

3. Такі, актыўнасць якога прыпадае на ноч (аб некаторых жывёлах, насякомых, раслінах).

   • Начная птушка.