начлежнік, ✂, м.

  1. Чалавек, які часова начуе дзе-н.

  2. Той, хто пасе коней ноччу.

|| ж. начлежніца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)