начлежнік назоўнік | мужчынскі род

  1. Чалавек, які часова начуе дзе-н.

  2. Той, хто пасе коней ноччу.

|| жаночы род: начлежніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)