шэ́нкель, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).
Унутраная, звернутая да каня частка нагі конніка ад калена да шчыкалаткі, якая дапамагае кіраваць канём.
Даць шэнкеля (моцна націснуць шэнкелямі).