шэ́льма, -ы, мн. -ы, -аў, м. і ж.
Махляр, круцель; нягоднік, паганец.
|| прым. шальмо́ўскі, -ая, -ае.
шэльф, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
Прыбярэжная мелкаводная частка акіяна вакол мацерыка (з глыбінямі да 200 м).
Кантынентальны ш.
|| прым. шэ́льфавы, -ая, -ае.
Шэльфавая зона.