Verbum

пе́ленг, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Вугал паміж стрэлкай компаса і напрамкам, па якім відаць дадзены прадмет або чуваць дадзены гук.

пеленгава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; незак., што (спец.).

Вызначаць пеленг чаго-н.

П. радыёстанцыю.

|| зак. запеленгава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны.

|| наз. пеленгава́нне, -я, н. і пеленга́цыя, -і, ж.

пеленга́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прылада для пеленгавання.

Аптычны п.

пеліка́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вялікая вадаплаўная птушка з доўгай дзюбай і вялікім мяшком пад ёю.

|| прым. пеліка́навы, -ая, -ае і пеліка́наў, -нава, -навы.

пельме́ні, -яў, адз. -ме́нь, -я, м.

Кулінарны выраб — род маленькіх піражкоў з прэснага цеста, начыненых мясным або рыбным фаршам і адвараных у кіпетні.

Сібірскія п.

|| прым. пельме́нны, -ая, -ае.

П. цэх.

пельме́нная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж.

Сталовая, у якой пельмені з’яўляюцца абавязковай стравай.

пе́люшцы, -аў.

Закраіны ў начоўках.