Verbum

зя́бкі, -ая, -ае.

1. Халодны, сцюдзёны.

Пацягнуў з. вецер.

Была буйная зябкая раса.

2. Адчувальны да сцюжы.

У яго змалку былі зябкія рукі.

|| наз. зя́бкасць, -і, ж.

зя́бліва, -а, н.

1. Узаранае з восені поле пад веснавую сяўбу.

Сеяць па зябліве.

2. Асенняе ўзорванне поля.

Аратыя паехалі на з.

|| прым. зя́блевы, -ая, -ае.

зя́бліць, -лю, -ліш, -ліць; незак., што.

Араць пад зябліва.

З. іржэўнік.

зя́бнуць, -ну, -неш, -не; зяб, -бла; -ні; незак.

Мерзнуць, вельмі моцна адчуваць холад.

Рукі зябнуць.

|| зак. азя́бнуць, -ну, -неш, -не; азя́б, -бла; -ні.