зя́бліва, -а, н.

1. Узаранае з восені поле пад веснавую сяўбу.

Сеяць па зябліве.

2. Асенняе ўзорванне поля.

Аратыя паехалі на з.

|| прым. зя́блевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)