дыз... (
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Прадмова ∙ Скарачэннідыс... (а таксама дыз...), прыстаўка.
Утварае дзеясловы і назоўнікі са
дысана́нс, -у,
1. Негарманічнае спалучэнне музычных гукаў;
2.
дысгармані́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй;
Знаходзіцца ў дысгармоніі, змяшчаць у сабе дысгармонію.
дысгармо́нія, -і,
1. Парушэнне гармоніі, адсутнасць сугучнасці; немілагучнасць.
2.
||
||
дысерта́нт, -а,
Той, хто піша або абараняе дысертацыю.
||
||
дысерта́цыя, -і,
Навуковая работа, якая публічна абараняецца яе аўтарам на пасяджэнні спецыяльнага вучонага савета для атрымання вучонай ступені.
||
дысідэ́нт, -а,
1. Той, хто адступае ад пануючага ў краіне веравызнання; вераадступнік.
2. Чалавек, які не згодны з пануючай ідэалогіяй, які інакш мысліць.
||
||
дысіміля́цыя, -і,
1. Распадабненне двух блізкіх па гучанні гукаў.
2. Распад складаных арганічных рэчываў у працэсе жыццядзейнасці арганізма.
||
дыск, -а,
1. Прадмет, дэталь якой
2. Спартыўны снарад у форме круга, які прымяняецца для кідання.
3. Аптычны носьбіт інфармацыі ў выглядзе плоскага круга.
4. Прыстасаванне для захоўвання інфармацыі на камп’ютары.
||