Verbum

вярба́, -ы́, мн. ве́рбы і (з ліч. 2, 3, 4) вярбы́, ве́рбаў, ж.

Дрэвавая і кустовая расліна сямейства вярбовых з разложыстымі галінамі і вузкім лісцем.

|| памянш. вярбі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. вярбо́вы, -ая, -ае.

вярбі́на, -ы, мн. -ы, -бін, ж.

Адно дрэва вярбы.

|| памянш. вярбі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

вярблю́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Буйная жвачная аднагорбая або двухгорбая жывёліна пустынь і сухіх стэпаў.

|| прым. вярблю́джы, -ая, -ае.

вярблю́дзіца, -ы, мн. -ы, -дзіц, ж.

Самка вярблюда.

вярбня́к, вербняку́, мн. вербнякі́, вербняко́ў, м., зб.

Зараснік вярбы; маладыя вербы.

|| прым. вербняко́вы, -ая, -ае.

вярбо́вачны гл. вербаваць.

вярбо́ўка гл. вербаваць.

вярбо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вярбуе куды-н.

|| ж. вярбо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. вярбо́ўшчыцкі, -ая, -ае.

вяргі́ня, -і, мн. -і, -гінь, ж.

Травяністая дэкаратыўная расліна сямейства складанакветных з вялікімі яркімі кветкамі рознага колеру і клубнепадобным карэннем.

|| прым. вяргі́невы, -ая, -ае.

вярзці́, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, верзяце́, -зу́ць; вёрз, вярзла́; вярзі́; незак., што (разм.).

Гаварыць недарэчнасці, бязглуздзіцу.

В. лухту.

|| зак. звярзці́, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, зверзяце́; -зу́ць; звярзла́, -ло́; -зі.

|| наз. вярзе́нне, -я, н.