вя́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).
1. Падаваць час ад часу слабы голас.
2. Гаварыць пустое, не вартае ўвагі.
|| аднакр. вя́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. вя́канне, -я, н.