вятра́к, ветрака́, мн. ветракі́, ветрако́ў, м.
Ветраны млын.
вятро́ўнік, -у, м.
Шматгадовая лугавая травяністая расліна сямейства ружакветных з ружовым або жаўтавата-белым суквеццем.
|| прым. вятро́ўнікавы, -ая, -ае.
вятры́шча, -шча, м. (разм.).
Моцны, пранізлівы вецер.