Verbum

вох, выкл.

Вокліч пры здзіўленні, горы, болі і пад. пачуццях.

во́хаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і вохкаць.

|| наз. во́ханне, -я, н.

во́хкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Усклікваць «вох», глыбока ўздыхаць, выказваючы пачуццё жалю, болю і пад.

|| аднакр. во́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. во́хканне, -я, н.

во́хра, -ы, ж.

Прыродная мінеральная фарба жоўтага або чырвонага колеру.

|| прым. во́хравы, -ая, -ае.

во́хрыць, -ру, -рыш, -рыць; незак., што (спец.).

Фарбаваць, пакрываць вохрай.