Verbum

вол, вала́, мн. валы́, вало́ў, м.

Кастрыраваны бык, якога скарыстоўваюць на сельскагаспадарчых работах.

Запрэглі дзве пары валоў.

Працуе, як чорны в. (перан.: вельмі многа, без стомы).

|| прым. вало́вы, -ая, -ае.

Валовая скура.

во́лава, -а, н.

Хімічны элемент, мяккі коўкі метал серабрыста-белага колеру.

|| прым. алавя́ны, -ая, -ае.

во́лак, -у, м.

Участак паміж дзвюма суднаходнымі рэкамі, цераз які ў даўнія часы перацягвалі волакам судна для працягу шляху.

во́лакам, прысл.

Цягнучы, валочачы па зямлі.

Цягнуць лодку в.

во́лас, -а і -у, мн. валасы́, валасо́ў, м.

1. -а. Рагавое ніткападобнае ўтварэнне на скуры чалавека і жывёл (мн. ўжыв. таксама для абазначэння расліннасці ў чалавека).

Вырваць сівы в.

Кучаравыя валасы.

Схапіцца за валасы (перан.: пра адлюстраванне жаху, крайняга здзіўлення і пад.). Валасы рваць на сабе (надта злаваць, крыўдаваць на сябе). Да сівых валасоў (да старасці). В. у в. (вельмі падобныя). І на в. не заснуў (ніколькі не заснуў).

2. -у, зб. Расліннасць на целе жывёлы (ужыв. для розных тэхнічных мэт).

Конскі в.

|| памянш. валасо́к, -ска́, мн. -скі́, -ско́ў, м.

|| прым. валасяны́, -а́я, -о́е.

Валасяное покрыва.

В. матрац.

во́ласць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. У Старажытнай Русі: мясцовасць, падпарадкаваная адной уладзе.

2. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка, падраздзяленне ўезда ў сельскай мясцовасці Расіі, у Вялікім Княстве Літоўскім і ў СССР да раяніравання.

|| прым. валасны́, -а́я, -о́е.

во́лат, -а, М -лаце, мн. -ы, -аў, м.

Асілак, велікан.

Магутны в.

В. літаратуры (перан.).

во́латаўскі, -ая, -ае.

Які мае адносіны да волата.

Волатаўская сіла.

волевыяўле́нне, -я, н. (кніж.).

Выказванне сваёй волі, жадання.

Свабоднае в. выбаршчыкаў.

во́лкі, -ая, -ае (разм.).

Вільготны, сыры.

Волкая ноч.

|| наз. во́лкасць, -і, ж.