Verbum

біта́, -ы́, ДМ біце́, мн. -ы́, біт, ж.

У некаторых гульнях: прадмет, якім б’юць.

бі́тва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Бой.

Б. за вызваленне Мінска.

бі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

У картачнай гульні: карты, узятыя большай або казырнай картай.

біткі́, -о́ў, адз. біто́к, -тка́, м.

Круглыя катлеты з адбіўнога або здробненага мяса.

Б. у смятане.

біто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Металічная або пластмасавая пасудзіна цыліндрычнай формы з накрыўкай.

Малочны б.

|| прым. біто́нны, -ая, -ае.

бі́ты, -ая, -ае.

1. Забіты, зарэзаны; настраляны (пра дзічыну).

Б. вяпрук.

2. Разбіты на кавалкі, расколаты.

Б. посуд.

3. Валены.

Бітыя валёнкі.

◊

Бітая гадзіна (разм.) — доўгі час, больш за гадзіну.