Verbum

без... (а таксама без’..., бес..., бяз..., бяз’..., бяс...), прыстаўка.

Служыць для ўтварэння:

1) прыметнікаў ад назоўнікаў са знач.: пазбаўлены чаго-н., які не мае чаго-н., напр.: беззямельны, безадходны, безазёрны;

2) назоўнікаў, якія азначаюць адсутнасць або недахоп чаго-н., напр.: беззямелле, бездарожжа, безадказнасць.

бяз... (гл. без...), прыстаўка.

Ужыв. замест «без...» у першым складзе перад націскам, напр.: бяздонны, бязмежны.

бяз’... (гл. без...), прыстаўка.

Ужыв. замест «без...» у першым складзе перад націскам перад ётавымі галоснымі, напр.: бяз’ёдны, бяз’ядзерны.

бязба́цькавіч, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто жыве, выхоўваецца без бацькі, сірата.

бязбо́жнасць, -і, ж.

Адмаўленне існавання Бога, адсутнасць веры ў Бога.

бязбо́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які не верыць у Бога, адмаўляе яго існаванне.

|| ж. бязбо́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. бязбо́жніцкі, -ая, -ае.

бязбо́жны, -ая, -ае.

1. Які не прызнае існавання Бога.

Бязбожная літаратура.

2. Неймаверны, несумленны (разм.).

Б. лгун.

бязбо́льны, -ая, -ае.

Які не выклікае болю, фізічных пакут.

Б. укол.

|| наз. бязбо́льнасць, -і, ж.

бязбо́язны, -ая, -ае.

Які не ведае страху, бясстрашны.

|| наз. бязбо́язнасць, -і, ж.

бязбро́вы, -ая, -ае.

Які мае ледзь прыкметныя бровы.

Б. твар.

|| наз. бязбро́васць, -і, ж.