аб’яўля́цца гл. аб’явіцца.
абяца́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).
Абяцанне (часцей нявыкананае).
Абяцанкі-цацанкі, а дурню радасць (прыказка).
◊
Карміць абяцанкамі каго (разм., неадабр.) — даваць абяцанні што-н. зрабіць, але не выконваць іх.
абяца́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
Добраахвотнае абавязацельства зрабіць што-н.
Выконваць абяцанні.
Парушаць а.
Узяць а. з каго-н.
абяца́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. і незак. (разм.).
Тое, што і абяцаць (у 1 знач.).
Абяцаўся прыехаць у госці.
абяца́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак. і незак., каго-што і з інф., каму.
1. Даць (даваць) якое-н. абяцанне.
Абяцалі прыняць на працу.
2. незак. Падаваць надзеі на што-н., выклікаць якія-н. спадзяванні.
Вечар абяцае быць цёплым.
|| зак. таксама паабяца́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 1 знач.; разм.).
авадзе́нь, -дня́, мн. -дні́, -днёў, м.
Двухкрылае насякомае, лічынкі якога паразітуюць у целе жывёлы.
|| прым. аваднёвы, -ая, -ае.
ава́л, -а, м.
Фігура, якая ўтворана замкнутай крывой лініяй і нагадвае формай падоўжаны круг.
Прыгожы а. твару.
|| прым. ава́льны, -ая, -ае.
авало́даць, -аю, -аеш, -ае; зак.
1. кім-чым. Узяць сілай, захапіць, завалодаць.
А. крэпасцю.
2. перан., кім-чым. Падпарадкаваць сабе, надаць чаму-н. патрэбны кірунак.
А. увагай.
А. сабой (вярнуць самавалоданне, супакоіцца).
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан., кім-чым. Ахапіць, апанаваць (пра стан, думкі, пачуцці).
Стома авалодала ўсім целам.
4. перан., чым. Трывала засвоіць што-н., вывучыць, навучыцца карыстацца.
А. замежнай мовай.
А. прафесіяй.
|| незак. авало́дваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. авало́данне, -я, н.
аванга́рд, -а, М -дзе, м.
1. Частка войска або флоту, якая знаходзіцца наперадзе галоўных сіл.
2. перан. Вядучая, найбольш свядомая і актыўная частка якой-н. грамадскай групы, арганізацыі.
◊
У авангардзе — наперадзе, у першых радах.
|| прым. аванга́рдны, -ая, -ае.