Verbum

марнатра́ўства, -а, н.

Неразумная, марная трата чаго-н.

Выкараняць м.

марне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Засыхаць, чахнуць, чэзнуць.

Сад марнее без дажджу.

2. Гібець, чахнуць (пра чалавека).

М. ад нуды.

3. Занепадаць, марна прападаць.

Марнее зямля.

|| зак. змарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

ма́рны, -ая, -ае.

1. Дарэмны, бескарысны.

Марныя намаганні.

2. Змарнелы, чэзлы, худасочны.

М. конік той ледзь цягне.

|| наз. ма́рнасць, -і, ж.

маро́жанае, -ага, н.

Замарожаная салодкая ежа са смятанкі, пладова-ягаднага соку.

маро́жаніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Прыстасаванне для прыгатавання марожанага.

маро́жаншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Прадавец марожанага.

|| ж. маро́жаншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

маро́жаны, -ая, -ае.

1. Які замарозілі.

Марожаная рыба.

2. Папсаваны марозам, мёрзлы.

Марожаная бульба.

маро́з, -у, мн. маразы́, маразо́ў, м.

1. Моцны холад, сцюжа.

М. бярэцца на нач.

Дваццаць градусаў марозу.

2. Вельмі халоднае надвор’е.

Трашчаць маразы.

|| памянш. маро́зік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. маро́зны, -ая, -ае.

марозатрыва́лы, -ая, -ае.

Які не траціць сваіх уласцівасцей ад марозу.

М. бетон.

|| наз. марозатрыва́ласць, -і, ж.

марозаўсто́йлівы, -ая, -ае.

Здольны пераносіць моцны мароз.

Марозаўстойлівыя расліны.

|| наз. марозаўсто́йлівасць, -і, ж.