Verbum

першаро́дны, -ая, -ае.

1. Які нарадзіўся першым, самы першы (уст.).

П. сын.

2. перан. Які захоўвае свой натуральны стан, некрануты, першапачатковы (кніжн.).

Першародная прыгажосць.

пе́ршасны, -ая, -ае (кніжн.).

Які з’яўляецца першай, зыходнай ступенню чаго-н., першапачатковы.

Першасная абмотка трансфарматара.

Першаснае значэне слова.

|| наз. пе́ршаснасць, -і, ж.

першасо́ртны, -ая, -ае.

Тое, што і першагатунко́вы.

|| наз. першасо́ртнасць, -і, ж.

першаступе́нны, -ая, -ае.

Найважнейшы, першарадны.

Факт першаступеннага значэння.

|| наз. першаступе́ннасць, -і, ж.

першацве́т, -у, М -ве́це, м.

Тое, што і прымула.

|| прым. першацве́тны, -ая, -ае.

Сямейства першацветных (наз.).

першацёлка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Карова, якая целіцца або ацялілася першы раз.

першачарго́вы, -ая, -ае.

Які выконваецца ў першую чаргу, неадкладна.

Першачарговая задача.

|| наз. першачарго́васць, -і, ж.

першачо́к гл. пяршак.

першаэлеме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Асноўны, галоўны элемент, састаўная вызначальная частка чаго-н.

Першаэлементам літаратуры з’яўляецца мова.

пе́ршы, -ая, -ае.

1. гл. адзін.

2. Першапачатковы, самы ранні, які з’явіўся крыніцай або аб’ектам дзеяння раней за іншых.

Першае ўражанне.

Не першага веку (не малады). Прадукт не першай свежасці (пачынае псавацца). П. рэйс.

3. Самы лепшы з усіх у якіх-н. адносінах, выдатны, добры.

П. майстар.

П. гатунак.

4. у знач. наз. пе́ршае, -ага, н. Рэдкая страва (суп, булён і пад.), што падаецца ў пачатку абеду.

З’есці першае.