Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

вентыля́цыя, -і, ж.

1. Праветрыванне закрытага памяшкання.

В. пакоя.

2. Сістэма ўстройстваў для праветрывання памяшкання.

Пераманціраваць вентыляцыю.

|| прым. вентыляцы́йны, -ая, -ае.

ве́нцер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рыбалоўная сетка ў выглядзе нацягнутага на абручы звужанага ўнізе мяшка.

|| прым. ве́нцерны, -ая, -ае.

ве́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. вянец.

2. Частка кветкі, якая складаецца з асобных пялёсткаў або шэрагу зрослых пялёсткаў.

|| прым. ве́нчыкавы, -ая, -ае.

вепр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Самец дзікай свінні; дзік.

|| прым. вяпро́вы, -ая, -ае.

Вяпровая шынка.

вепручо́к гл. вяпрук.

вепручы́на, -ы, ж.

Мяса дзікай свінні.

Пакаштаваць вепручыны.

вепручы́ны гл. вяпрук.

ве́ра, -ы, ж.

1. Упэўненасць у кім-, чым-н.

В. ў свае сілы.

В. ў людзей.

2. Перакананне ў існаванні звышнатуральных сіл.

В. ў Бога.

3. Тое, што і рэлігія.

Хрысціянская в.

Чалавек другой веры.

Браць (узяць) на веру (разм.) — верыць, давяраць (паверыць, даверыць) без доказаў.

Верай і праўдай (служыць) — аддана, чэсна.

верабе́й, -б’я́, мн. -б’і́, -б’ёў, м.

Невялікая птушка атрада вераб’іных з карычнева-шэрым апярэннем, якая жыве пераважна паблізу чалавека.

Стрэляны або стары верабей — вопытны, бывалы чалавек.

|| памянш. верабе́йка, -і, мн. -і, -аў, м.

|| прым. вераб’і́ны, -ая, -ае.

Вераб’іная ноч (кароткая летняя ноч, а таксама ноч з бесперапыннай навальніцай і зарніцамі).

вераб’яня́ і вераб’янё, -ня́ці, мн.я́ты, -ня́т, н.

Птушаня вераб’я.