Verbum

ве́ра, -ы, ж.

1. Упэўненасць у кім-, чым-н. В. ў свае сілы. В. ў людзей.

2. Перакананне ў існаванні звышнатуральных сіл. В. ў Бога.

3. Тое, што і рэлігія. Хрысціянская в. Чалавек другой веры.

◊

Браць (узяць) на веру (разм.) — верыць, давяраць (паверыць, даверыць) без доказаў.

Верай і праўдай (служыць) — аддана, чэсна.