Verbum

абру́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Кавалак тканіны спецыяльнага вырабу, якім засцілаюць стол; настольнік.

Кужэльны а.

|| прым. абру́сны, -ая, -ае і абру́савы, -ая, -ае.

Абруснае палатно.

абрусе́лы, -ая, -ае.

Які стаў рускім па мове, звычаях, культуры.

|| наз. абрусе́ласць, -і, ж.

абрусе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

Зрабіцца рускім па мове, звычаях, культуры.

|| наз. абрусе́нне, -я, н.

абру́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Вузкі драўляны ці металічны вобад, які набіваецца на бочку, кадушку і пад. для змацавання клёпак.

2. Сагнутая ў кольца пласціна (або стрыжань, прут і пад.).

Гімнастычны а.

3. Упрыгожанне, якое надзяецца на галаву.

Залаты а.

|| прым. абру́чны, -ая, -ае.

абру́шыцца, -шуся, -шышся, -шыцца; зак.

1. гл. рушыцца.

2. перан., на каго-што. Імкліва напасці.

А. з пагрозамі.

А. на ворага.

|| незак. абру́швацца, -аюся, -аешся, -аецца (да 2 знач.).

|| наз. абрушэ́нне, -я, н.

абру́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., што.

1. гл. рушыць.

2. перан., на каго-што. Накіраваць усю сілу пачуццяў, клопатаў і пад.

А. лютасць на ворага.

|| незак. абру́шваць, -аю, -аеш, -ае.

абры́вак, -ры́ўка, мн. -ры́ўкі, -ры́ўкаў, м.

Адарваны кавалак, частка чаго-н.

А. паперы.

А. калючага дроту.

Абрыўкі ўспамінаў (перан.).

|| прым. абры́вачны, -ая, -ае.

абрыва́цца гл. абарвацца.

абрыва́ць¹ гл. абарваць¹.

абрыва́ць² гл. абарваць².