Verbum

масні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Тое, што і маснічына.

масні́чына, -ы, мн. -ы, -чын, ж.

Дошка ў падлозе або ў якім-н. драўляным насціле.

масо́н, -а, мн. -ы, -наў, м.

Паслядоўнік масонства, член масонскай ложы.

|| прым. масо́нскі, -ая, -ае.

масо́нства, -а, н.

Рэлігійна-філасофская плынь з містычнымі абрадамі, якая злучае задачы духоўнага самаўдасканалення і працу на карысць грамадства.

|| прым. масо́нскі, -ая, -ае.

М. рух.

масо́ўка, -і, ДМ -со́ўцы, мн. -і, -со́вак, ж. (разм.).

1. У дарэвалюцыйнай Расіі: тайны сход рэвалюцыйна настроеных рабочых.

Сабрацца на масоўку.

2. Масавая сцэна (у кіно, тэатры).

Артыст, заняты ў масоўцы.

мастава́я, -о́й, мн. -ы́я, -ы́х, ж.

Брукаваная або пакрытая асфальтам праезджая частка вуліцы.

маставі́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Спецыяліст па будаўніцтве мастоў.

маставы́ гл. мост.

мастадо́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Вялізная вымерлая млекакормячая жывёліна атрада хобатных.

Не чалавек, а м. (перан.: пра каго-н. вялікага і нязграбнага).

|| прым. мастадо́нтавы, -ая, -ае.

маста́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Работнік мастацтва, жывапісец.

М.-дэкаратар.

2. Чалавек, які творча працуе ў якой-н. галіне мастацтва.

М. слова.

3. перан. Той, хто дасягнуў высокай дасканаласці ў якой-н. справе.

М. рабіць чучалы птушак.

|| ж. маста́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. маста́цкі, -ая, -ае.