Verbum

змаўча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́ і змо́ўчаць, -чу, -чыш, -чыць; зак.

1. Прамаўчаць у адказ на што-н., не пярэчыць.

Яна пакрыўдзілася, але змаўчала.

2. пра што, аб чым. Наўмысля не сказаць.

З. пра хваробу.

|| незак. змо́ўчваць, -аю, -аеш, -ае.

зма́хваць¹ гл. змахнуць.

зма́хваць², -аю, -аеш, -ае; незак., на каго-што (разм.).

Быць падобным на каго-, што-н.

Вашы жарты змахваюць на звычайную грубасць.

змахлява́ць гл. махляваць.

змахну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

Хуткім, рэзкім рухам зняць, сцерці з паверхні чаго-н. або скінуць.

З. пыл.

З. крошкі са стала.

|| незак. зма́хваць, -аю, -аеш, -ае.

змацава́нне, -я, н.

1. гл. змацаваць.

2. мн. -і, -яў. Прыстасаванне для злучэння частак чаго-н. (спец.).

Рэйкавыя змацаванні.

змацава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак.

1. што. Моцна злучыць.

З. бярвёны скобамі.

Сумесная барацьба іх яшчэ больш змацавала (перан.).

2. што чым. Засведчыць што-н. (афіц.).

З. дакумент подпісам.

З. подпіс пячаткай.

|| незак. змацо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. змацава́нне, -я, н. і змацо́ўванне, -я, н.

змачы́ць, змачу́, змо́чыш, змо́чыць; змо́чаны; зак., што.

Зрабіць мокрым, вільготным.

Дождж змачыў сена.

|| незак. змо́чваць, -аю, -аеш, -ае.