Verbum

перано́с, -у, м.

1. гл. перанесці.

2. Знак у выглядзе рыскі (-) на месцы падзелу слова, частка якога пераносіцца на наступны радок.

Правілы пераносу слоў.

перано́сіцца гл. перанесціся.

перано́сіць гл. перанесці.

перано́сны, -ая, -ае.

1. Прыстасаваны для пераносу.

Пераносная радыёстанцыя.

2. Пра сэнс, значэнне слова, выразу: не літаральны, не прамы, метафарычны.

|| наз. перано́снасць, -і, ж. (да 2 знач.).

перано́ссе, я, мн. -і, -яў, н.

Верхняя частка носа ніжэй ілба паміж вачамі.

перано́счык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто пераносіць, перадае, распаўсюджвае што-н.

Камар — п. малярыі.

П. чутак.

|| ж. перано́счыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

перанумарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., каго-што.

1. Панумараваць усё, многае.

П. усе старонкі рукапісу.

2. Пранумараваць нанава.

П. апошнія старонкі.

|| незак. перанумаро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

пераня́тлівы, -ая, -ае.

Здольны пераймаць, хутка засвойваць.

Перанятлівае дзіця.

|| наз. пераня́тлівасць, -і, ж.

пераня́ць, перайму́, пяро́ймеш, пяро́йме; пяро́ймем, пяро́ймеце, пяро́ймуць; пераня́ў, -няла́, -ло́; пераймі́; пераня́ты; зак.

1. што. Запазычыць, унаследаваць, зрабіць прывычным для сябе.

П. вопыт.

П. дурныя звычкі.

2. каго-што. Перахапіць, перагарадзіць шлях каму-, чаму-н.

П. статак.

|| незак. перайма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. перайма́нне, -я, н.

перапаві́ць, -паўю́, -паўе́ш, -паўе́; -паўём, -паўяце́, -паўю́ць; -паві́; -паві́ты; зак., каго-што.

Спавіць нанава, інакш.

|| незак. перапавіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.