Verbum

пенапла́ст, -у, М -сце, м.

Порыстая пластмаса.

|| прым. пенапла́ставы, -ая, -ае.

пена́ты, -аў (уст., жарт.).

Родны дом, родны кут [ад імя пенатаў — старажытнарымскіх багоў, апекуноў дамашняга ачага].

Вярнуцца да сваіх пенатаў.

Бацькоўскія п.

пе́начка¹ гл. пенка¹.

пе́начка², -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Невялічкая пеўчая птушка атрада вераб’іных з бурым апярэннем.

пе́ні, нескл., н.

У Англіі і некаторых іншых краінах: дробная разменная манета.

пе́ністы, -ая, -ае.

З пенай, а таксама які ўтварае пену (у 1 знач.).

П. квас.

Пеністае мыла.

|| наз. пе́ністасць, -і, ж.

пе́ніцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; незак.

Быць пеністым, пакрывацца пенай.

Пеняцца хвалі.

|| зак. успе́ніцца, -іцца.

пеніцылі́н, -у, м.

Лекавы прэпарат, антыбіётык, прыгатаваны з некаторых відаў грыбковай цвілі або сінтэтычна.

Ін’екцыі пеніцыліну.

|| прым. пеніцылі́навы, -ая, -ае.

пе́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак., што.

Рабіць пеністым.

Вецер пеніў хвалі.

|| зак. успе́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены.

пе́нка¹, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Плеўка, якая ўтвараецца на некаторых вадкасцях пры іх астыванні.

Здымаць пенкі (таксама перан.: браць сабе лепшае).

|| памянш. пе́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.