Verbum

аэрамеха́ніка, -і, ДМ -ніцы, ж.

Раздзел механікі, які вывучае газападобныя асяроддзі і іх уздзеянні на апушчаныя ў іх целы.

|| прым. аэрамехані́чны, -ая, -ае.

аэранавіга́цыя, -і, ж.

Навука аб метадах і сродках ваджэння лятальных апаратаў па намечаным шляху; паветраная навігацыя.

|| прым. аэранавігацы́йны, -ая, -ае.

аэрана́ўт, -а, М -ўце, мн. -ы, -аў, м.

Паветраплавальнік.

аэрана́ўтыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Тэорыя і практыка паветраплавання.

аэрапла́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Лятальны апарат, цяжэйшы за паветра; самалёт.

|| прым. аэрапла́навы, -ая, -ае і аэрапла́нны, -ая, -ае.

аэрапо́рт, -а, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

Буйная станцыя паветранага транспарту з вялікім аэрадромам; паветраны порт.

|| прым. аэрапо́ртны, -ая, -ае і аэрапо́ртаўскі, -ая, -ае (разм.).

аэра́рый, -я, мн. -і, -яў, м.

Пляцоўка для прыняцця паветраных ваннаў.

аэраса́ні, -е́й, мн.

Механічныя сані, якія перамяшчаюцца па снезе пры дапамозе паветранага вінта.

аэраста́т, -а, М -та́це, мн. -ы, -аў, м.

Лятальны апарат, лягчэйшы за паветра, з корпусам, які напоўнены газам.

|| прым. аэраста́тны, -ая, -ае.

аэраста́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Навука аб законах раўнавагі паветра і газаў, якія прымяняюцца ў лятальных апаратах, лягчэйшых за паветра, дзеянні нерухомых газаў на змешчаныя ў іх целы.

|| прым. аэрастаты́чны, -ая, -ае.