Verbum

перамёт, -а, М -мёце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Рыбалоўная сетка з кручкамі, якая нацягваецца на калкі ўпоперак цячэння ракі.

перамігну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ніся; зак. (разм.).

Тое, што і перамаргнуцца.

|| незак. перамі́гвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

перамі́р’е, -я, мн. -і, -яў, н.

Часовае спыненне ваенных дзеянняў па ўзаемнай згодзе бакоў.

Заключыць п.

перамно́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., што.

Памножыць лікі адзін на другі.

|| незак. перамнажа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

перамо́віцца, -мо́ўлюся, -мо́вішся, -мо́віцца; зак., з кім (разм.).

Сказаць адзін другому некалькі слоў, нядоўга пагаварыць.

Няма з кім словам п.

|| незак. перамаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

перамо́га, -і, ДМ -мо́зе, мн. -і, -мо́г, ж.

1. Поспех у бітве, вайне, поўнае паражэнне праціўніка.

Дабіцца перамогі над ворагам.

2. Поспех у барацьбе за што-н., ажыццяўленне, дасягненне чаго-н. у выніку барацьбы, пераадолення чаго-н.

П. ў спаборніцтве.

◊

Пірава перамога (кніжн.) — перамога, здабытая вялікімі ахвярамі і таму роўная паражэнню [па імені эпірскага цара Піра].

перамо́жны, -ая, -ае (высок.).

Які мае адносіны да перамогі, перамаганосны.

П. салют.

Да пераможнага канца (да таго часу, пакуль справа не завершыцца ўдачай).

перамо́жца, -ы, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто перамог, дабіўся перамогі.

Народ-п.

П. шахматнага турніру.

перамо́лвацца гл. перамалоцца.

перамо́лваць гл. перамалоць.