Verbum

атрэ́сці, атрасу́, атрасе́ш, атрасе́; атрасём, атрасяце́, атрасу́ць; атро́с, атрэ́сла; атрасі́; атрэ́сены; зак., што.

Трасучы, ачысціць, зняць што-н.; абкалаціць, абабіць.

А. снег з ботаў.

А. яблыню.

|| незак. атраса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

атрэ́сціся, атрасу́ся, атрасе́шся, атрасе́цца; атрасёмся, атрасяце́ся, атрасу́цца; атро́сся, атрэ́слася; атрасі́ся; зак.

Вытрасаючы што-н., ачысціцца ад чаго-н.

А. ад пылу.

|| незак. атраса́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

ату́, выкл. (спец.).

Каманда сабакам на паляванні, якая азначае: бяры, лаві, хапай.

Ату яго!

атулі́цца, атулю́ся, ату́лішся, ату́ліцца; зак.

1. Ахінуцца, агарнуцца з усіх бакоў.

А. хусткай.

2. перан. Абвалачыся.

Сівым туманам атулілася балота.

|| незак. атуля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца і ату́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

атулі́ць, атулю́, ату́ліш, ату́ліць; ату́лены; зак., каго-што.

1. Ахінуць, агарнуць з усіх бакоў.

А. коўдраю.

2. перан. Абвалачы чым-н.

Цішыня атуліла вёску.

|| незак. атуля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і ату́льваць, -аю, -аеш, -ае.

атупе́лы, -ая, -ае (разм.).

Які страціў здольнасць разумець што-н., разважаць; які выяўляе атупенне сваім знешнім выглядам.

Атупелая галава.

|| наз. атупе́ласць, -і, ж.

атупе́ць гл. тупець.

атуха́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак.

Тое, што і тухнуць¹.

Агонь атухае.

Атухаюць сілы (перан.).

ату́хнуць гл. тухнуць¹.

атушы́ць гл. тушыць¹.