Verbum

астраўля́нін, -а, мн. -ля́не, -ля́н, м.

Жыхар вострава.

|| ж. астраўля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

астраўны́ гл. востраў.

астро́г, -а, М -ро́зе, мн. -і, -аў, м.

1. Горад, абнесены частаколам (гіст.).

2. Тое, што і турма (уст).

|| прым. астро́жны, -ая, -ае (да 2 знач.).

А. рэжым.

астро́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст).

Арыштант, той, хто пасаджаны ў астрог (у 2 знач.), у турму.

|| ж. астро́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

астро́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які займаецца астралогіяй.

аструга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -ру́ганы і -руга́ны; зак., што.

Тое, што і абстругаць.

|| незак. астру́гваць, -аю, -аеш, -ае.

астры́гчы гл. стрыгчы.

астры́гчыся гл. стрыгчы.

асту́джваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і студзіць.

астудзі́ць гл. студзіць.