Verbum

счака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

Пачакаць некаторы час.

Трэба с., пакуль схлыне натоўп.

сча́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што (спец.).

Змацаваць, злучыць чалкай, канатам.

С. баржы.

|| незак. сча́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сча́льванне, -я, н.

счапі́цца, счаплю́ся, счэ́пішся, счэ́піцца; зак.

1. Злучыцца, зачапіўшыся адзін за аднаго.

Шасцярні счапіліся.

2. перан., з кім і без дап. Пачаць спрачацца, схапіцца ў бойцы (разм.).

Дзеці счапіліся за цацку.

|| незак. счэ́плівацца, -ваюся, -ваешся, -ваецца.

|| наз. счэ́пліванне, -я, н. (да 1 знач.).

счапі́ць, счаплю́, счэ́піш, счэ́піць; счэ́плены; зак., што.

1. Злучыць, прымацаваўшы адно да аднаго, зачапіўшы адно за адно.

С. вагоны.

2. Моцна злучыць (пальцы, рукі; разм.).

Настылыя пальцы не надта счэпіш.

3. з чаго. Адчапіць, зняць (разм.).

С. вядро з крука.

4. Сшыць, прышыць на скорую руку (разм.).

С. за вечар спадніцу.

|| незак. счэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. счапле́нне, -я, н., счэ́пліванне, -я, н. і счэп, -у, м.

|| прым. счэ́пны, -ая, -ае (да 1 знач.).

счарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., каго-што (разм.).

Зачараваць.

счарве́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е; зак. (разм.).

Тое, што і счарвівець.

счарві́вець гл. чарвівець.

счарне́лы, -ая, -ае.

Які стаў чорным, пачарнелы.

счарне́ць гл. чарнець.

счарні́ць гл. чарніць.