Verbum

счапі́ць, счаплю́, счэ́піш, счэ́піць; счэ́плены; зак., што.

1. Злучыць, прымацаваўшы адно да аднаго, зачапіўшы адно за адно.

С. вагоны.

2. Моцна злучыць (пальцы, рукі; разм.).

Настылыя пальцы не надта счэпіш.

3. з чаго. Адчапіць, зняць (разм.).

С. вядро з крука.

4. Сшыць, прышыць на скорую руку (разм.).

С. за вечар спадніцу.

|| незак. счэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. счапле́нне, -я, н., счэ́пліванне, -я, н. і счэп, -у, м.

|| прым. счэ́пны, -ая, -ае (да 1 знач.).