Verbum

учыні́ць гл. чыніць.

учыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., што (разм.).

Тое, што і чыніць (у 1 знач.).

учыта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак., у што.

Чытаючы, унікнуць.

У. ў незразумелы тэкст.

|| незак. учы́твацца, -аюся, -аешся, -аецца.

учэ́пісты, -ая, -ае.

1. Здольны чапляцца, хапацца і моцна трымацца за каго-, што-н.

Учэпістыя кіпцюры.

У. погляд (перан.).

2. перан. Які добра запамінае што-н. (пра памяць, розум).

Учэпістая памяць.

3. перан. Вельмі ўпарты, які настойліва дабіваецца сваёй мэты.

У. чалавек.

Учэпіста (прысл.) трымацца за свае погляды.

|| наз. учэ́пістасць, -і, ж.

учэ́плівацца гл. учапіцца.