перакідны́, -а́я, -о́е.
Перакінуты або які перакідваецца цераз што-н.
П. мост.
П. каляндар.
перакі́нуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак.
1. Штуршком, махам перамясціцца цераз каго-, што-н.
П. цераз плот.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Распаўсюдзіцца з аднаго месца на другое.
Агонь перакінуўся з хаты на гумно.
3. перан. Перайсці на чый-н. бок, стаць прыхільнікам каго-, чаго-н. (разм.).
П. ў лагер паўстанцаў.
4. чым. Кінуць што-н. адзін аднаму.
П. мячыкам. П. словам (перан., разм.). П. жартамі (перан., разм.).
5. Перакуліцца, перавярнуцца на бок (разм.).
Воз перакінуўся ў канаву.
|| незак. перакіда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і перакі́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.
перакі́нуць, -ну, -неш, -не; -кінь; -нуты; зак.
1. каго-што. Кінуць цераз каго-, што-н. ці далей за якую-н. мяжу.
П. мяшок з аднаго пляча на другое.
П. мяч за рысу.
2. што. Палажыць што-н. упоперак чаго-н. для пераправы.
П. кладку цераз ручай.
3. перан., каго-што. Перамясціць, адправіць на іншае месца.
П. тэхніку ў раён меліярацыі.
П. брыгаду тэхнікаў на новы аб’ект.
|| незак. перакіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і перакі́дваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. перакі́дванне, -я, н. і перакі́дка, -і, ДМ -дцы, ж. (разм.).
пе́ракіс, -у, м.
У хіміі — вышэйшая ступень акіслення элемента.
П. вадароду.
|| прым. пе́ракісны, -ая, -ае.
Перакісныя злучэнні.
перакітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што.
Закітаваць нанава, інакш.
П. вокны на зіму.
|| незак. перакіто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. перакіто́ўванне, -я, н.
перакла́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў м.
1. гл. перакласці.
2. Тэкст, перакладзены з адной мовы на другую.
П. з балгарскай мовы.
перакла́дзіна, -ы, мн. -ы, -дзін, ж.
1. Папярочны брус, жэрдка і пад.
2. Тое, што і турнік.
перакладны́¹, -а́я, -о́е.
У выразе: на перакладных (уст.) — у экіпажы з коньмі, якія мяняліся на паштовых станцыях.
Ехаць на перакладных.
перакладны́², -а́я, -о́е.
Перакладзены з якой-н. мовы.
П. твор.
перакла́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Спецыяліст, які займаецца перакладамі з адной мовы на другую.
П. з польскай мовы.
|| ж. перакла́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
|| прым. перакла́дчыцкі, -ая, -ае.